Costa Rica (2016)- op pad met onze dreumes! (Deel 3: Monteverde & Samara)

In de eerste twee delen van deze blog over onze reis door Costa Rica heb je kunnen lezen over de reisdagen aan het begin van de vakantie, relaxte dagen aan de Caribische kust en actieve uren in zowel Sarapiquí als Fortuna en omgeving (Arenal Volcano National Park). Na Fortuna zijn we vertrokken naar Monteverde, een absolute hotspot voor eco-toerisme. Daarna is het tijd voor wat 'welverdiende' dagen zon, zee en zwembad bij Playa Samara! 

7-10 april: Monteverde

Na een goed ontbijt bij Hotel Tangara Arenal pakken we de auto in. Nou ja, eigenlijk niet 'wij' samen, Armin is niet in een geweldige bui en wil alleen maar naar het zwembad. Aangezien dat nu niet gaat wordt hij er niet gezelliger op (waarvan alle gasten volop kunnen meegenieten). Gelukkig verloopt de reis naar Monteverde een stuk beter. We rijden een mooie route om het Arenal meer richting het plaatsje Tilaran. Vanaf hier is een deel van de route naar het plaatsje Santa Helena waar wij verblijven een onverharde weg. Van tevoren hadden we gelezen dat dit een lastig stuk kan zijn om te rijden. Het valt ons echter 100% mee, als dit lastig is? Het is weliswaar onverhard maar er zitten weinig gaten in de weg, er zijn geen enge afgronden en we rijden prima door. Armin hobbelt lekker in slaap. Nu moeten we toegeven: het is geen regenseizoen en er zijn dus geen modderpoelen of andere glibberige stukken. Het regent eerder stof! We zijn al rond 13:00 uur in Santa Helena waar we verblijven in Los Pinos Cabanas y Jardines. Ons huisje is al klaar en we kunnen dan ook direct inchecken. De cabana is echt van (bijna) alle gemakken voorzien: een slaapkamer, een zit-eetkamer, een goede badkamer, een enorme tuin eromheen en een volledig uitgeruste keuken, En met volledig uitgerust bedoel ik dan ook écht volledig: een grill, magnetron, blender, waterkoker, goede potten en pannen, een grote koelkast, alles is er. Het enige wat nog iets te wensen over laat is de onstabiele WIFI, maar daar kunnen we ook wel drie dagen mee leven ;-). Een enorme bonus van dit park is de hydrocultuurtuin waar je alles mag plukken wat je wilt gebruiken. Het ligt er net aan wat ze op dat moment verbouwen maar wij eten ons drie dagen lang helemaal gek aan sla, tomaatjes, basilicum, munt en scherpe pepers. Armin eet de eerste avond niet veel, maar eet wel een heel bakje tomaatjes leeg.

We doen de eerste dag verder niet zoveel meer behalve wat boodschappen voor de wraps die we vanavond maken, groenten plukken, op een kleed in de tuin liggen en achter Armin aanrennen. Maar wel een heel erg mooi plekje om niets te doen! 

De volgende dag rijden we eerst langs de bakker voor een ontbijtje om gelijk door te rijden naar het Selvatura Park. Hier lopen we met z'n drietjes een trail door het nevelwoud waarbij we maar liefst acht hangbruggen over moeten. Vanaf de bruggen hebben we een fantastisch uitzicht over het woud. We zien vandaag niet de beroemde mist/nevelflarden: de lucht is strakblauw en de zon schijnt volop. 

Onderweg proberen we wat vogels te spotten, maar dat is nog niet zo makkelijk. Het is nog niet erg druk (we waren hier al om half 9) en we komen onderweg daarom ook weinig mensen tegen. Het nadeel hiervan is dat er ook minder mensen (en dus gidsen) in het park zijn om het aanwezige wildlife te spotten.

We lopen het eerste deel eigenlijk wat te snel, Jochem moet namelijk om 11 uur bij de receptie zijn om deel te nemen aan de zipline tocht. We zijn ruim op tijd bij de laatste hangbrug dus we hadden ook wat rustiger aan kunnen doen. Jochem heeft vervolgens geweldige uren boven en tussen de boomtoppen. De kabelbaan bestaat uit dertien ziplines waarvan de langste maar liefst 1000 meter is. 
Mocht je het filmpje hiervan willen zien: https://www.youtube.com/watch?v=gRTiuzYWqAE

Marieke gaat ondertussen met Armin naar de vlindertuin. Hiervoor moet je wel met een gids en een groepje mee, wat niet echt wil lukken met Armin. Marieke heeft hem namelijk in de rugdrager meegenomen maar binnen in de grote kas is het zo heet dat ze al snel de drager af doet en met Armin aan de hand verder gaat. We zijn dan ook binnen een kwartier de groep kwijt en verkennen de kas lekker op ons gemak. In Armins geval betekent dat de grootste tak in de kas lokaliseren en hiermee in alles porren wat hij tegenkomt ;-). Marieke probeert de steentjes en aarde maar zo goed mogelijk terug te vegen waar het hoort.

Na de vlindertuin besluit Marieke op Jochem te wachten voordat ze de kolibrietuin ingaat. Dit duurt allemaal best lang en ondertussen heeft Armin op één op andere manier buiten zijn luier geplast. Gelukkig hebben we een schoon broekje mee alleen valt het niet mee Armin op een normale manier te verschonen. Inmiddels is hij namelijk erg moe en dan wordt hij extra actief om zichzelf wakker te houden. Wanneer Jochem enthousiast terugkomt van de ziplines gaan we nog even snel naar de kolibries kijken. Ze hebben de meest mooie namen zoals de Magenta Throated Woodstar, de Violet Sabrewing en de Purple Throated Mountain Gem. Wie kent ze niet ;-)?

Rond 14:00 uur rijden we weer terug naar Los Pinos. Armin valt hier in een diepe slaap terwijl wij uitrusten in de tuin van de ondernomen activiteiten. Om wildlife te spotten hoeven we echter niet ver weg, er komt een Agoeti voorbij hupsen in onze eigen tuin!

We koken weer in ons huisje (deze keer broodjes met gebakken kip met een laagje kaas en versgeplukte salade) en liggen allemaal op tijd in bed. Morgen willen we namelijk vroeg op pad om het Monteverde Cloud Forest Reserve verkennen.

Dit kost weinig moeite, Armin maakt ons om 5:40 uur wakker. Om 6:40 uur staan we al bij de eerste bakker die open is en om 7:15 uur lopen we het reserve in. Het is nog behoorlijk bewolkt, en het eerste deel van de wandeling maakt nog niet veel indruk. We lopen naar een uitzichtspunt waar we de zee een aardig eind verderop zouden moeten kunnen zien maar door alle nevel en wolken zien we niks. Gelukkig besluiten we hier wel even pauze te houden en komt er na 10 minuten een gat in de mist waardoor we toch nog kunnen genieten van het uitzicht.

We vervolgen de wandeling en inmiddels trekt alles open. Eerlijk gezegd vinden we het woud waar we doorheen lopen met een zonnetje erbij een stuk mooier dan wanneer het bewolkt is! We zien steeds meer wandelaars die vaak camera's hebben die groter en zeker zwaarder zijn dan Armin! Het tweede deel van de wandeling spotten we mooie vogels waaronder de beroemde Quetzal, volgens velen de mooiste ter wereld. De veren van deze vogel werden door de Maya's zelfs als heilig beschouwd. 

Ook lopen we nog naar een waterval voordat we terug gaan naar de auto. Inmiddels zijn we 3,5 uur verder. 
Terug in het huisje gaat Armin weer lekker slapen en gaan wij de tuin weer in met een boekje. We zien nu weer de Agoeti langshuppelen en spotten ook 2 Toekanettes (met dank aan een cherrytomaatje wat in de tuin was gegooid door Marieke), familie van de toekan.

Om 16:00 uur gaan we nog naar de Cabure Chocolate Tour waar we de enige bezoekers zijn. We krijgen een inspirerend verhaal te horen over het proces van het fermenteren van de cacaobonen en hoe er daarna chocola wordt gemaakt. Ondertussen maken we chocola en elke keer tijdens dat proces mogen we van het product proeven. Zo eten we raw cacao (heel hip natuurlijk!), de geroosterde boon zelf, de pasta, chocolademelk (Armin vindt die met de cayennepeper het lekkerst en wij ook trouwens!) en vervolgens krijgen we het verschil te proeven tussen chocolade van de grote fabrikanten (die cacaobonen van wisselende kwaliteit gebruiken en smaak toevoegen) en die van de eigenaar zelf die zijn bonen persoonlijk selecteert bij de boer. We proeven echt verschil! Na deze smakelijke middag kopen we uiteraard nog wat chocolade voor bij de koffie (met de temperaturen hier moet je dit snel opeten, wat vervelend!) en gaan we op huis aan. Marieke gaat eten met Armin en legt hem op bed, Jochem vertrekt naar het Serpentarium bij ons om de hoek en krijgt daar van 18:00-19:00 nog een ontzettend leuke 'night-tour'. Hij spot slangen, kikkers, schildpadden en spinnen. Deze tour krijgen Armin en Marieke de volgende ochtend om 9:00 uur opnieuw, van Jochem zelf deze keer! Hij mag met hetzelfde kaartje namelijk nog een keer komen en wordt weer hartelijk welkom geheten. 

Om 10:00 uur zijn we terug bij het huisje en zien we als bonus nog een witsnuitneusbeer langslopen op zoek naar voedsel. Achter ons huisje klimt hij op de prullenbakken om daar alles uit te halen wat nog eetbaar is.

Hierna is het toch echt tijd deze fantastische plaats te verlaten, Monteverde mag je echt niet overslaan als je naar Costa Rica gaat. We hadden natuurlijk wel ontzettende mazzel met het mooie weer waardoor we echt genoten hebben van de omgeving en alle activiteiten. 

10-14 april: Samara

(Ik zou nu kunnen opschrijven dat we drie heerlijke stranddagen hebben gehad maar mocht je toch meer willen weten lees dan vooral verder!)

We rijden een hele mooie route met uitzicht op de Pacific van Santa Helena naar Samara (via Las Juntas). Deze route heeft meerdere onverharde stukken maar is qua kilometers korter dan via Tilaran. De weg is wel in een iets slechtere staat dan op de heenweg, op sommige plekken kunnen we alleen stapvoets door de kuilen rijden. Ondanks de staat van de weg is het een prachtige route met mooie vergezichten op de oceaan en een heuvelachtig groen landschap.

Na 3 uur rijden komen we aan in de kustplaats Samara. We verblijven hier in de Samara Pacific Lodge, een kleinschalige (familie)accommodatie met 14 kamers.

Het blijkt een ideale plek voor ons. De kamer is opgedeeld in twee gedeelten met een raam en een deur ertussen zodat Armin zijn eigen kamertje heeft. Voor de (voor)deur zijn twee zitjes en achter de kamer staat een ligbed en nog een tafel met stoelen in een gemeenschappelijke tuin welke uitkijkt op een wei met koeien en paarden. Binnen drie meter van de voordeur kunnen we bovendien het heerlijke zwembad induiken. We moeten Armin dan ook wel in de gaten houden want de laatste dag staat hij om 6:40 uur al bij de deur met zijn gele zwembad omdat hij naar de 'zeeee' wil (dat betekent óók zwembad voor hem;-)).
Verder is er een (Frans) restaurant bij deze lodge én serveren ze fijne cocktails. Zowel de eigenaren als veel andere gasten blijken Frans maar de meesten spreken zowaar goed Engels en zijn niet chagrijnig ;-)! Het blijkt dat de Fransen twee weken vrij hebben in april en massaal op vakantie gaan. We zijn opvallend weinig Nederlanders tegengekomen deze vakantie trouwens (vergeleken met vakanties uit het verleden). 

De middag na aankomst duiken we samen met Armin het zwembad in en doen we rustig aan. De eerste avond is het restaurant helaas niet open maar de receptioniste heeft ons goede tips gegeven waar onze buikjes kunnen vullen. We besluiten maar om vroeg te gaan eten zodat Armin op tijd naar bed kan vanavond. We gaan naar El Lagarto (nummer 4 op Tripadvisor ;-)) waar we echt vreselijk lekker eten (surf & turf, een mixed grill, plus extra groenten voor Armin). De kip van Jochem's mixed grill is zo lekker dat Armin bijna het hele stuk opeet en zijn groenten laat liggen. Die nemen wij dan maar. 

De volgende ochtend ontbijten we met pannenkoeken, fruit en toast met ei en vertrekken daarna naar het strand van Samara waar we ons settelen bij Locanda op een tweepersoonsligbed met een rieten dak erboven. Dit is erg handig want zo kan Armin in de schaduw van het rieten dak in het zand spelen terwijl wij zelf kunnen relaxen en afwisselend samen met hem zijn vrachtauto vol met zand kunnen scheppen. We bestellen de lekkerste shakes (avocadosmoothie, komkommershake) en later nog wat brood en een pizza. Bij het afrekenen blijkt dat we niks voor het gebruik van de ligbedden hoeven te betalen maar alleen voor de consumpties. Mogelijk heeft dit te maken met het feit dat het rustig is in Samara en niks vol zit, maar wij vinden dit wel prima natuurlijk.

We hebben geprobeerd om Armin op het ligbed en in het door ons meegebrachte reisbedje zijn middagdutje te laten doen maar dit is onbegonnen werk. Daarom gaan we om 14:00 uur weer terug naar de lodge waar Armin als een blok in slaap valt (in de koelte van de airco) en pas om 17:00 uur weer wakker wordt. In de tussentijd settelen wij aan ons aan het zwembad, helemaal prima! Die avond eten we met zijn drieën bij het restaurant van de lodge (nummer 3 van tripadvisor ;-)). Na het eten leggen we Armin op bed en bestellen we nog twee cocktails die we aan het zwembad opdrinken. Wat een leven! 

De volgende dag wordt weer zo zwaar...We ontbijten en gaan daarna op pad naar Playa Barrigona. De 7 kilometer hiernaartoe is goed te doen met onze four wheel drive maar met een Opel Corsa zou ik het niet proberen. Je moet namelijk door een rivierbedding en de kuilen in de weg zijn ook niet mals. We zijn er al om 9:00 uur en er is slechts één ander stel op het strand. Het strand ga ik niet beschrijven, de foto's hieronder spreken voor zich...(en mocht je hier nog een leuk optrekje willen aanschaffen en je hebt nog 30 miljoen dollar op de plank, het huis van Mel Gibson staat te koop!: http://www.christiesrealestate.com/eng/sales/detail/170-l-141-1305141650000450/playa-barrigona-other-costa-rica-cr-50904)

Rond half 12 gaan we weer terug naar de lodge want Armin is heel moe na al het badderen en zand verslepen. Hij slaapt weer ruim 3 uur dus wij lezen nog eens een boek en bestellen nog maar eens een cocktail. Na Armins slaapje gaan we nog even lekker dobberen in het warme zwembad. We horen en zien de brulapen aan de overkant in de bomen slingeren en de krekels maken een enorm kabaal, alsof er een flinke fluitketel staat te loeien. Aan het einde van de middag gaan we weer naar Locanda en genieten van een prachtige zonsondergang op het strand. 

En dan is alweer de laatste dag in Samara aangebroken. Om 7:00 uur liggen we al in het zwembad. Daarna vertrekken we weer naar het strand. We vinden het plekje bij Locanda wel zo relaxt...dat we de ochtend daar opnieuw doorbrengen. Van 12:00- 15:00 uur ligt Armin weer in dromenland en als hij wakker is gaan we eerst maar eens lunchen. Marieke had ergens gelezen over de Luv Burger (het zal wel tripadvisor zijn want dit restaurant staat daar nummer 1 ;-)) en we eten daar vegetarische organische burgers (de specialiteit). Daarna rijden we nog even naar Playa Carrillo wat 5 kilometer verderop ligt.

Een mooi strand maar we besluiten de dag uiteindelijk toch op een kleedje op Playa Samara af te sluiten.

Terug bij de lodge geven we Armin één van de wél meegesmokkelde hapjes (zie blog deel 1 over de strenge douane in Canada) en brengen hem (nadat we hem in de douche 'ontzand' hebben) naar bed. Zelf sluiten we deze laatste avond hier af met een heerlijk diner met z'n tweeën bij het restaurant van de lodge.

We zijn alweer toe aan de laatste week van onze vakantie, wat gaat de tijd opeens snel. Als je nog meer wil weten over onze reis kun je verder lezen in het laatste deel van deze blog: Tambor, Manuel Antonio, San José en Houston.